บ๊ะ...!!! รวบหัวรวบหางจบเลยวุ้ย

อรุณรุ่งพรุ่งแจ้งแสงอุษา
จัดวิวาห์วันงานผ่านฉลุย
ลำดับภาพฉ่ำใจไม่อยากคุย
หวานจุงวุ้ยยิ้มสดใสหุบไม่ลง

มองหาคนเคียงหมอนที่นอนข้าง
ไร้เรือนร่าง จึงเพรียกเรียกเสียงหลง
เอี้ยวตัวเคล็ดขัดยอกบอกตามตรง
หัวมึนงง  แถบซ้ายชา ขวากาแฟ

 

อันที่จริงโทษศินี่มิถูก
พ่อบุญปลูกจั่นเจาเขาทำเปิ่น
ไม่อยากคุยอยากข้องมองแล้วเมิน
ทำเป็นเดินเบี้ยวบิดปิดวิวาห์

 

โถๆๆๆแค่นี้ก็นับว่าดีถมไปแล้วค่ะคุณโซน
ที่คุณเพื่อนจั่นเจาเขาสละเวลามาเล่นด้วยเนี่ย
ศิไม่เคยหลังมงหลังไมค์ไปบอกให้รู้ตงรู้ตัวก่อนเลยนะนี่
มัดมือมัดเท้าเลื่อยเล้ย
จัดการคนเดียวไม่มีผู้สมรู้ร่วมคิด...อิอิ

 

พูดให้ง่ายจ่ายแม่แค่พันสี่
อยู่กินฟรี….ล้างชาม..สามวันเหิน
คนรันทด..หมดแรง..นับแบงค์เพลิน
คุณบังเอิญ..ตื่นสาย…คือยายดิน

ก่อนนอนแทะ..แกะซอง…ตามองเขม็ง
นี่…ตะเอง…ตังค์เขา…เงินเราสิ้น
กำไรบานงานนี้…ที่ได้ยิน
เจ็ดหลักถวิล…ถวาย…แม่สายบัว

ว่าจบคำนำเหน็บเก็บเข้าห้อง
กุญแจคล้องสองอัน…ป้องกันผัว
คลายอารมณ์…กระสับ…ขยับตัว
นึกหวั่นกลัว…ทรัพย์ข้า…ไม่กล้านอน

เราได้ทางวางยา…แล้วลาจาก
เงินเซฟฝาก…มิลืม…ขอยืมก่อน
กุญแจชั้นมันเปลว…เอวงามงอน
พี่วางซ่อน…คืนอยู่…ในตู้เธอ

Jannjao