พบกันวันนี้อาจ    
โชคขึงพาดวาสนา
อุปถัมภ์ชักนำพา      
เราจึงมารู้จักกัน

เส้นทางต่างวาระ
โต้วาทะเป็นเพื่อนฝัน
เจื่อยแจ้วแนวจำนรรจ์
สุขชีวัน นั่นเพียงพอ

เมื่อเจอะแล้วยามจาก
คราพลัดพรากมักเหี่ยวห่อ
ได้ไหมใกล้เคลียคลอ
อยู่พะนอต่อไปนาน

อย่าทิ้งให้หญิงเปลี่ยว
หันแลเหลียวใจเฝื่อนฝ่าน
จากนี้อย่าหนีลาน
ร่ายรินกานท์ลืมชรา

ดิน

 

 
พบกันถึงวันนี้
ร้อยพาทีมากมีค่า
ถ้อยศิลป์จินตนา
สุขสันต์ยิ่งกว่าสิ่งใด

เรียนรู้มากครูสอน
ทุกบทกลอนท่านสอนให้
ผิดผังแนะนำไป
ขอขอบคุณเกื้อหนุนงาน

ได้พบประสบเพื่อน
อยู่ในเรือนเสมือนบ้าน
ผูกมิตรสถิตย์กานท์
ดุจพี่น้องปกครองกัน

จากนานเพราะงานยุ่ง
กลอนลูกทุ่งจูงใจหัน
มิลืมปลื้มสัมพันธ์
ยังคิดถึงตราตรึงทรวง

บ้านฉันทุกวันนี้
มากกวีพาทีห่วง
ห่างหายหญิงชายทวง
เป็นอย่างไรงานไม่ลง

ขอบคุณการูญให้
ขออภัยงานไม่ส่ง
เพราะงานเหนื่อยอานนงค์
ต่อจากนี้ไม่มีเลือน
 

บ่สัญญา ฮ่าๆ
พิณจันทร์ ตะบันแจม
๒๙ ธันวาคม ๒๕๖๐