นั่งเทียนเขียนหนังสืออยู่หรือนี่
โห!! ลุงนี้จุ้มปุ๊กอยู่ยุคไหน
เขามีกันตลอดแสงหลอดไฟ
น้ำอะไรไหลหลามตามแสงเทียน

รักจะเรื้อจะร้างอย่าห่างหมอ
ยานั้นหนอกินเข้าไปจะไม่เปลี่ยน
เช้ากลางวันกินก่อนเดี๋ยวนอนเพี้ยน
ว่างแล้วจะแวะวียนมาเกรียนลุง

สิริวตี
 

คิดนั่งเทียนเขียนกลอน อ้อนแบบนี้
จำต้องมีพื้นฐานการศึกษา
จากสำนักเด่นดีศรีธัญญา
จบออกมา”อารมณ์กลอน” เขาต้อนรับ

คนนั่งเทียนเขียนกลอนตอนเพี้ยนเผลอ
มิรอเก้อ ฟ้าฝนดลใจขับ
นั่งจิ้มแป้นแป๊บเดียวเชี่ยวกระชับ
กลอนระยับระโยงระยางร้อย

คนนั่งเทียนเขียนต้อง บ๊องส์สักนิด
วิปริตจิตเภท สมเหตุหน่อย
ครั้นสดับเต็มเติม ชวนเคลิ้มคล้อย
ชื่นชดช้อย ภาษาคล้ายบ้าบอ

ฟังนั่งเทียนเขียนความ งดงามศิลป์
มิต้องจินตนาการ เกินสานต่อ
แค่รีบควักสตางค์แล้วนั่งรอ
ยล”แตหลอ”กลอนเพี้ยน เกรียนกรีดกราย

...อยากเขียนกลอนแนวนี้ ต้องผ่านการศึกษา
จากศรีธัญญะ สถาบันเท่านั้นครับ
ตามเว็ปกลอนนี่ก็ มีศิษย์เก่าหลายท่านนะครับ...

Soul Searcher
Inspired to write 22/7/2018

 

ที่นั่งเทียนเขียนไซร้...ไฟโดนตัด
ยังมางัดเปิดแผล แม่ตัวยุ่ง
ฤาห่วงถึง จึ่งถาม ผู้งามพุง
จนฟอดฟุ้งฟูมฟาย น้ำลายเลอะ

เพราะนั่งเทียนเขียนกลอน ตอนยาหมด
จึงประชดประชันรำพันเปรอะ
สบหน้าสาว เหมือนตาลาย คล้ายกันเยอะ
ฤ เพราะเจอะหล่อนนั้นแถวยันฮี

Soul Searcher
Inspired to write 22/7/2018