ดอกเอ๋ยดอกสร้อย
หัดต่อถ้อยเขียนจดเป็นบทศรี
ผูกเรื่องจบครบสองคล้องกันดี
สองบทมีที่หมายขยายความ
สร้อยแสงศิลป์ตามจรเขียนกลอนแปด
กลอนเก้าแผดแสงศรีมีอร่าม
ขอน้อมนำคำครูทุกผู้ตาม
เขียนให้งามคล้องจองครรลองเอย

พิณจันทร์
๑๐ มกราคม ๒๕๖๑

อิดเอ๋ยอิดอ่อน
ตากแดดร้อนกรำฝนเปียกทนหนาว
นานสะสมลมพร่างน้ำค้างพราว
ราตรียาวล้มพับจับไข้เพลีย
แถมปวดหัวมัวตาพาหงุดหงิด
ลำไส้บิดโอยร้องกุมท้องเสีย
จากอาเจียนเวียนถ่ายจนกายเปลี้ย
ได้แต่เงี่ยนอนฟังนั่งอ่านเอย

 

รพีกาญจน์

งามเอ๋ยงามคำ
พื้นที่ใจทรงจำเหลือจะเอ่ย
งามลิขิตลบขื่นใจชื่นเชย
หอมถ้อยคำรำเพยในช่วงเช้า
บรรจงอ่านร้อยกรองพ้องความสุข
จึ่งหัวใจเต้นรุกจนต้องเข้า
มาเขียนกลอนผ่อนพักหนักเป็นเบา
อิ่มสุขเย้ายวนจิตสักนิดเอย

สิริวตี

  
ล้มเอ๋ยล้มลุก
พ่อกระปุกตั้งฉ่ายแผ่หงายผึ่ง
สวาปามหลามล้นจนท้องตึง
ปล่อยปั๋งปึ๋งแถมเหม็นเป็นระยะ
งานไม่ทำซ้ำนอนเนี่ยค่อนบ่าย
ดูร่างกายเหม็นเขียวตัวเหนียวหนะ
ทั้งชามจานงานกองมองเฟอะฟะ
งี้ต้องฉะกบาลคนคร้านเอย

ดิน

ทุกสำนวนดอกสร้อยของท่านสมาชิกช่างเสนาะได้อรรถรสและสุนทรียะยิ่งเชียวครับ
สวัสดียามบ่ายนะครับ..ส่วนกระผมนั้น ตามนี้ครับ ฮือๆๆ

  ท้องเอ๋ยท้องเสีย
ถ่ายจนเพลียพล่าหมู.ทำตรูแสบ
หมดแรงจ่อคอห่าน.กลิ้งคลานแป๊บ
ทวารแปลบเปลี้ยเปรอะ.แฉะเลอะคลุ้ง
ฝืนยิ้มแหยแผ่หรา.ผวาคละ
หายใจแผ่ว ผงะ.ผึงสะดุ้ง
โครกครากท้องต้องแจว.อีกแล้วลุง
กระโดดผลุงปู้ดป้าด.อนาถเอย  

กิติราช ทับทิม..

 

แต่งเอ๋ยแต่งต่อง
แหงนหน้าจ้องเจอะพลันนั่นลูกโป่ง
เห็นชายจับตรงปลายสายเยงโยง
ใส่โสร่งผืนหนึ่ง..ตะลึงมอง
ลอยเลื่อนใกล้คล้ายหล่นวนหมุนติ้ว
นั่งใจหวิวปิดหน้า ตาลอดส่อง
พระเจ้าช่วยกล้วยปิ้งร่วงกลิ้งกอง
กระจองงอง ร้องแง้นอนแผ่เอย

ดิน