ฝันของเธอหวานชื่น มีคืนไหน
ยังเหลือฉันเก็บไว้ อยู่ในฝัน
เหลือบ้างไหมความดีเคยมีกัน
มีบ้างไหมเหลือฉันในฝันเธอ

เธอหมดแล้วใช่ไหมหัวใจรัก
ต่างจากฉันรู้จัก อยู่เสมอ
ขอบคุณที่สอนให้ได้พบเจอ
ไม่ลืมแน่คิดเสมอเธอเป็นครู

สำหรับเธอความฝัน มีฉันไหม
แค่น้ำตาตกในฉันก็รู้
ภาพที่เห็นเธอทำให้ฉันดู
ฉันก็รู้ รู้อยู่เธอเปลี่ยนไป

เมื่อสิ้นไร้ไม้ตอก อยู่นอกฝัน
ขาดคนคอยแบ่งปัน สวรรค์ให้
กระทั่งฝันซ่อนเร้น มิเห็นใจ
จงกรีดกันฉันไกล หัวใจเธอ

ก็โอดครวญบ่นบ้างเพียงบางครั้ง
มิสนใจใครจะฟังเสียงเสนอ
เมื่อในฝันสิ้นค่าหาไม่เจอ
ต้องสั่งใจควรเผลอ.ลืมเธอเอย //

๏ หยาดเหงื่อจากฝ่ามือสู่ด้ามจอบ
ผมเผ้ากรอบหน้าคล้ำผิวดำกร้าน
เงยหน้ามองแดดกล้าแต่คางาน
คิดต้องการหยุดพักแต่หักใจ

๏ อีหล่าขอค่าใช้จ่ายเรียนหนังสือ
ก็สองมือคนเป็นพ่อต้องหาให้
ขืนชักช้าลูกอดจะพึ่งใคร
พอคิดได้มือขยับจอบสับเอย ๚ะ๛

๏ ไม่ได้เป็นตัวเลือกในวันนั้น
ส่วนลึกฉันเข้าใจและไม่โกธร
มีแต่คำว่าห่วงใยและขอโทษ
ดีไม่พอเป็นคนโปรดไม่โทษใคร

    ๏ อยู่กับฉันวันหน้าอนาคต
อาจจะหมดสู้คน อื่นไม่ได้
รักของฉันมันแย่มีแค่ใจ
มิอาจสร้างความสุขให้ กับเธอเอย ๚ะ๛

ขอบคุณครับ ที่มาต่อกลอน คุณ โซ…เซอะเซอ 

เอากลอนมาลงเป็นเพื่อนเพจครับ อยากให้มีคนสนใจเขียนกลอนเยอะ.ๆ

๏ กำไลหินสีแดงแฝงความรัก
มิแปรพักตร์เป็นอื่นย่อมยืนสี
หทัยตรงคงคำพร่ำวจี
จะร้ายดีคลาด-เคียงขอเสี่ยงทาย

๏ ตะขอเงินสองชายคล้ายสลัก
ร้อยความรักเกื้อกูลมิสูญหาย
แม้รักร่วมสวมสนิทให้ติดกาย
เมื่อใดสายสวาทวอดจึงถอดเอย ๚ะ๛

เป็นแค่คนนอกฝันแอบหวั่นไหว
เป็นแค่คนนอกหัวใจไม่เอื้อมถึง
นอกสายตาของเธอเพ้อรำพึง
นอกคำนึงของเขาที่เฝ้ามอง

 

ความทรงจำ  เหมือนอ้อมแขน ที่ไม่เคยปล่อยให้ใจ ได้มีโอกาสไขว่คว้าหาสิ่งใหม่ ๆ อีกเลย


     ๏ เปิดสมุดบันทึกหน้าสุดท้าย

ความทรงจำนอนหงายอยู่ตรงหน้า

ตัวอักษรขีดเส้นใต้เตะสายตา

เขียนไว้ว่า..เธอไม่รักต้องหักใจ



     ๏ แต่เวลาเนิ่นนานที่ผ่านโลก

สุขหรือโศกยังลืมเธอไม่ได้

และมิอาจลืมเธอตลอดไป

ทั้งคำที่ขีดเส้นใต้..ก็ไม่ลืม ๚ะ๛

ขีดเส้นใต้ไม่ตรงลงเรียนใหม่
มีแต่ขีดทิ้งไปเพราะไม่ปลื้ม
รักที่มีให้ไปแค่ให้ยืม
อย่าทำลืมคืนรวมดอกบอกไว้เลย

ไม่ถนัดเน้นความยามเห็นต่าง
มีแต่ลบทิ้งขว้างทำวางเฉย
คนนอกฝันมันชาบ้าไปเลย
คนคุ้นเคยนอกใจเชอะ!ไม่แคร์

 

ล้อเล่นเด้อ

ชีวิตคนไม่ต่างจากเทียน..เป็นได้หลายๆ อย่าง สำหรับคนอื่น..
รอสักวัน แปลงร่างเป็น ความทรงจำ แล้วก็ค่อยๆ หายไป

      ๏ เทียนใกล้มอดริบหรี่แสงหรุบหรู่
ไส้เทียนสั้นมองดูอยู่ไม่ไหว
กินตัวเองเนือยเนือยเรื่อยเรื่อยไป
ทั้งเนื้อเทียนและไส้ทำลายตน

     ๏ แต่ก็ส่งความสว่างให้ผู้อื่น
ประโยชน์คืนย้อนกลับไม่สับสน
ต่างจากบางมนุษย์ปุถุชน
เรื่องเสียสละบางคนไม่ทนทำ ๚ะ๛   12/12/64

เมื่อเธอจะเดินจากไป สิ่งที่ฉันทำได้ ..คือ สวมรองเท้าให้เธอ

 ๏ ถ้าจะไปไปเลยอย่าเอ่ยปาก

ไม่ต้องฝากเหตุผลฉันทนไหว

เชิญเลยถ้าวันนี้ไม่มีใจ

ฉันไม่โกรธโทษอะไรตามใจเธอ

 
๏ ผิดเพราะฉันดูแลเธอ ไม่เต็มที่

สนองได้ไม่ดี ข้อเสนอ

สิ่งที่ขาดหาใหม่ขอให้เจอ

และยังมีให้เสมอ ความหวังดี ๚ะ๛

ข้างข้างไม่มีใคร ก็ใช่ว่ามันเป็นที่ว่าง ..

     ๏ หาผู้ชายเบ็ดเสร็จสำเร็จรูป
ต้องจุดธูป บนบานนะทูนหัว
หาแบบหล่อหุ้มทองหมดทั้งตัว
มาทำผัวจะมีที่ไหนกัน

      ๏ ยุคนี้ผู้ ชายหาทำยายาก
ไปเป็นเกย์ก็มากยากคัดสรร
บวชพระและติดคุกนับอนันต์
เหลือแย่งชะนีไม่ทัน อย่าฝันเอย ๚ะ๛