เชียร์บอลไทยอยู่หน้าจอรอส่งเสียง
หวังแค่เพียงต้านได้ไม่เครียดเคร่ง
คุมจังหวะอย่าประมาทผิดพลาดเอง
แล้วค่อยเร่งทำประตูช่วงท้ายเกม

 

คราวที่แล้วท้ายเกมจึงเต็มตื่น
ใจเหี่ยวห่อก็ชื้นฟื้นความเข้ม
ลงมาได้ไงป๋าสระเอม
คนที่เกมคือแปแพ้ทางกลอน

 

มะสะแป

ไปแล้วนั่น 2-1 ไทยชอบอ่อย

เราผิดพลาดกันเองออกลูกเหวอ
จึงต้องเจอบททดสอบอยู่หลายหน
อุตสาห์ตีเสมอได้เดินหน้าชน
กลับร้อนรนโดนใบแดงแข้งไทยพัง

เขาตัวมากกดดันเราปั่นป่วน
จึงเซซวนผิดพลาดเกินคาดหวัง
เสียประตูจนได้ใกล้เอวัง
แต่ก็ยังฮึดสู้สุดหัวใจ

สุดท้ายเราทำได้แค่หวาดเสียว
ตามลูกเดียวเอาคืนขึ้นกันใหญ่
เวลาใกล้จะหมดกดเข้าไป
เวียตนามใช้โต้กลับดับฝันเรา

(แพ้ก็ต้องยอมรับครับ เราผิดพลาด ให้เขาฉกฉวยจังหวะได้)