เพราะว่าเราห่างกันด้วยฟ้ากว้าง
น้ำตาพร่างพรูหล่นคนไหวหวั่น
ฝากจดหมายฝากไปไม่เว้นวัน
แล้วไยยังโศกศัลย์รำพันลึก

น้ำค้างยามเมื่อสายก็หายแล้ว
แต่ทำไมพี่แก้วยังรู้สึก
หรือความรักของน้องประคองนึก
ยังมิตกผลึกตรงห้วงใจ

ครวญหาเขาเขารับรู้หรือปล่าว
ยังเขียนข่าวคราวหากันหรือไม่
อยากจะปลอบประโลมห่มหทัย
ลบเศร้าทุกทรวงในให้หายเอย

สิริวตี