ประกวดกลอนสุภาพ หัวข้อ "ลุสิบสามตุลาฯปีห้าเก้า"
ประพันธ์โดย พรานไพร
...........
สำนวนที่ ๗
๐ ลุสิบสามตุลาฯปีห้าเก้า
ตำนานเล่ากล่าวเขียนจะเวียนถึง
ตราบลูกหลานสืบไปได้รำพึง
เป็นหน้าหนึ่งประวัติศาสตร์ของชาติไทย
ว่าพระเจ้าแผ่นดินถิ่นสยาม
องค์ลือนามราชาลาตักษัย
ปวงราษฎร์หลั่งน้ำตาด้วยอาลัย
ความสูญเสียครั้งใหญ่ไร้ประมาณ
มีหลากหลายประเทศต่างเขตขัณฑ์
ร่วมจาบัลย์นอบน้อมพร้อมส่งสาส์น
เป็นข่าวดังทั่วโลกวิโยคนาน
หลายถิ่นฐานยกย่องซ้องภูมินทร์
เพียงร่างกายพระองค์ที่ทรงจาก
พระทัยหากยังอยู่คู่ไทยถิ่น
ผ่านเสโททุกครั้งทรงหลั่งริน
และพื้นดินรอยพระบาทยังยาตรา
เมื่อจงรักภักดีเป็นศรีมั่น
ด้านหนึ่งนั้นควรตรึกและศึกษา
น้อมคำสอนแบบอย่างทางปัญญา
เพื่อนำพาชีวิตลิขิตตน
แม้ลาลับดับแล้วแก้วบพิตร
ยังสถิตกลางใจไทยทุกหน
ดังฉัตรทองป้องภัยในเบื้องบน
ปกเกล้าลูกทุกคนบนผืนไทย ฯะ
..พรานไพร..
