สิ้นเยื่อขาดใย

๏ ไฟมอดลงคงทิ้งรอยเถ้าถ่าน
  แต่เธอผลาญรักฉันน่าหวั่นไหว   
 ไม่มีเหลือเลย แม้เพียงเศษเสี้ยวใจ
สลัดตัดรอนฉันไป ทั้งยังรักอยู่

๏ ใจแหลกลาญ สุดทรมานดวงแด
  เธอมิเคยเหลียวแล มิเคยรู้
 คำทุกคำ ที่เคยกระซิบข้างหู
มันกลับเป็นคำเชิดชู ที่แสลง

๏ เธอรักอยู่กับใคร ฉันก็รู้
  ตาหลอกลวงทั้งคู่ มันส่อแสดง
 เธอเลือกไป เพราะมีคนใหม่แอบแฝง
ช่างทำได้พลิกแพลง ย้อนยอกอุรา

๏ คงสะใจ ที่ทำฉันตรอมตรม
  คงสุขในอารมณ์ สมปราถนา
 วันนี้เธอมีชัย ยิ้มอย่างเย็นชา
วันหนึ่งอาจตรมน้ำตา เช่นฉันเอย ๚ะ๛

ปีที่ผ่านๆ มา ทุกวันที่ 5 ธันวาคม ต้องเขียนกลอนให้พ่อหลวงอย่างน้อยปีละครั้ง ช่วงหลังๆ นี่ไม่มีใจไร้แรงเขียน แต่คิดถึงพระองค์ท่านอยู่เสมอ..



พ่อหลวงเคยสอนว่า อย่าทำลายความหวังของใคร ..
เพราะเขาอาจจะเหลือความหวังอยู่ไม่มากแล้ว..


๏ สักการะพระผู้เสวยสวรรค์
องค์ราชันย์ในใจไทยทั้งผอง
ส่งใจสู่ผืนฟ้าแหงนหน้ามอง
ขอสนองเบื้องพระบาททุกชาติไป


๏ คำสอนพ่อรับไว้ด้วยใจมั่น
จะสร้างสรรค์ความดีด้วยการให้
กับสังคมมิเลือกเป็นผู้ใด
เพียงว่าคือคนไทยร่วมใจเอย ๚ะ๛  5 ธ.ค. 64




ทีฆายุโก โหตุ มหาราชา   2553


๏ แปดสิบสามพรรษามหาราช
ภูวนาทที่รักแห่งสยาม
ดุจร่มโพธิ์ร่มไทรอันงดงาม
บังเกิดความร่มเย็นเมื่อเป็นไทย


ทศพิธราชธรรมทรงนำหน้า
เป็นพระมหากรุณาที่ยิ่งใหญ่
ข้าพระบาททั้งปวงร้อยดวงใจ
ถวายพระพรชัยพระองค์..ทรงพระเจริญ ๚ะ๛


ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อม ขอเดชะ
ข้าพระพุทธเจ้า ในนาม ..



ทีฆายุโก โหตุ มหาราชา 2554

๏ ขอกราบลง ณ เบื้องยุคลบาท
มหาราชแปดสิบสี่พระชันษา
องค์ภูมิพลกษัตรา
เหล่าประชาขอถวายพระพรชัย

ขอพระองค์ทรงพระเกษมศานต์
ชั่วกาลนานดิถีศรีสมัย
ปราศจากปัญหาโรคาภัย
ตลอดไป ขอพระองค์ทรงพระเจริญ ๚ะ๛

ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อม ขอเดชะ
ข้าพระพุทธเจ้า ในนาม .


ทีฆายุโก โหตุ มหาราชา 2555

๏ ครบรอบวันเฉลิมพระชนมพรรษา
องค์ราชาล้นเกล้าชาวสยาม
พระเกียรติยศเกริกก้องระบือนาม
ทั่วทุกแคว้นเขตคามในปฐพี

ขอพระองค์ทรงพระเกษมสันต์
เฉลิมขวัญ ปิติในดิถี
ข้าพระพุทธเจ้าทั้งปวงน้อมยินดี
องค์ภูมี ขอพระองค์ทรงพระเจริญ ๚ะ

"ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อม ขอเดชะ"

ข้าพระพุทธเจ้า ในนาม


ทีฆายุโก โหตุ มหาราชา 2556

๏ ขอกราบลง ณ เบื้องยุคลบาท
มหาราชแปดสิบหกพระชนมพรรษา
ขอถวายพระพรชัยองค์ราชา
ปรกแผ่นดินนคราสถาพร

พระเกียรติยศยืนยงอสงไขย
พระพลานามัยแจ่มใสประภัสสร
พระเหนือเกล้ามิ่งขวัญราษฎร
เหล่าพสกนิกรขอพระองค์..ทรงพระเจริญ ๚ะ๛

"ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อม ขอเดชะ"

ข้าพระพุทธเจ้า ในนาม ..


ทีฆายุโก โหตุ มหาราชา 2557

๏ ห้าธันวามหามงคล
เฉลิมชนม์แปดสิบเจ็ดพรรษา
พระภัทรมหาราชราชา
ยิ่งยศคู่ไทยเทียมฟ้าสถาพร

๏ ปราศจากโรคาพลาดิศัย
พระรัตนตรัยรักษาอดิศร
ข้าพระบาทกราบอัญชุลีกร
เอกอมร ขอพระองค์..ทรงพระเจริญ ๚ะ๛

"ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อม ขอเดชะ"
ข้าพระพุทธเจ้า ในนาม


ทีฆายุโก โหตุ มหาราชา 2558

ห้าธันวาคมเป็นวันมหาราช
ใต้ฝ่าละอองธุลีพระบาท
เหล่าราษฎร์ถวายพระพรชัยมงคล

๏ อธิษฐานคุณพระรัตนตรัย
ปกพระพลานามัยเจริญผล
พ่อของแผ่นดินองค์ภูมิพล
หลุดพ้นอาการทรงพระประชวร

๏ ขอพระองค์ทรงพระเกษมสันต์
สุขอนันต์สมคะเนมเหศวร
ศุภฤกษ์บรมที่สมควร
เปล่งสำนวน ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ ๚ะ๛

"ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อม ขอเดชะ"

ข้าพระพุทธเจ้า ในนาม

            หวงรัก

๏ ของของใคร ใครเขาก็ต้องห่วง
  ของใครใครก็หวง ห่วงใยถนอม
 ใครจะชิง ของใครใครจะยอม
ถึงแม้จนอดออม ไม่ยอมให้ใคร

๏ รักของใคร ของใครก็ต้องห่วง
  รักใครใครก็หวง ก็ห่วงเอาไว้
 ใครจะยอมยกรักดั่งดวงใจ
รักใครก็ไม่ ยกให้ใครครอบครอง   
 
๏ เธอเป็นของรัก ของหวงที่ห่วงหา
  เป็นแก้วตาฝันให้ใคร่สนอง
 รักหวังให้ตอบรับการจับจอง
มิเรียกร้องของรัก อาจจักเสียใจ

๏ รักจริงถึงต้องหวง ห่วงเสมอ
  มีแต่เธอมั่นคงอสงไขย
 จะเป็นจะตาย ก็มิยอมให้ใคร
แม้มาแย่งชิงไป ฉันยอมตายเอย ๚ะ๛

   หมาเศร้า (เพราะเราเหมือนกัน)

๏ เกิดหัวไร่ปลายท่อ ข้างบ่อขยะ
คืนฟ้าปะดาวเกลื่อนเมื่อเดือนหมอง
น้ำค้างพรมลมโบกเป็นละออง
แสงดาวส่องเห็นหน้าแค่หมาจร

๏ ถือกำเนิดเกิดมาเป็นหมาเถื่อน
กลิ้งกันเกลื่อนครางเคล้าเสียงเห่าหอน
แย่งกันงับเต้านมแล้วล้มนอน
เลือกไม่ได้ขั้นตอนที่เกิดมา

๏ เหมือนกับคนเกิดมาเลือกไม่ได้
ยากคิดเอาดั่งใจปรารถนา
จะขึ้งเคียดอยากหนีฤาปรีดา
ต้องก้มหน้าก้มตา ยอมรับมัน

๏ ชีวิตหมาไร้เจ้าของเมื่อมองหม่น
ผ่านกี่แดดกี่ฝน ทุกข์ทนมหันต์
มีชีวิตรอดมาต้องฝ่าฟัน
กินทุกวันต้องหา เลือดตากระเด็น

๏ อยากเป็นหมามีเจ้าของสนองรัก
มีบ้านพัก เห็บหมัดสิ้นไร้กลิ่นเหม็น
ได้ที่ซุกหัวนอนผ่อนลำเค็ญ
มีคนรักคนเล่น คนเห็นหมายปอง

๏ใจหมามีเจ้าของสำรองรัก
ก็รู้จักอยู่เคียงเพียงเจ้าของ
อยากจะอยู่ใกล้ใกล้อยากให้มอง
อยากให้จับให้ต้อง เมื่อมองเจอ 
 
๏ เป็นที่หนึ่งหนึ่งเดียวในใจหมา
จะทุบตีดุด่ารักเสมอ
ปากพูดบอกไม่ได้ใจบำเรอ
มิเคยเผลอทรยศแม้กดดัน

๏ คงเหมือนกับคนที่ ไม่มีเจ้าของ
โลกดูช่างหม่นหมองไร้สีสัน
หมาจรก็เหมือนใจ คนไม่สำคัญ
เจ็บตะบี้ตะบันไม่ครวญคราง 

๏ ใจคนก็ต้องการเหมือนกับหมา
ขอเวลาเศษใจโยนให้บ้าง
ถึงพูดได้ ดีกว่าหมาแต่ว่าทาง
ดูเหมือนไม่แตกต่างระหว่างกัน

๏ อยากให้เธอเอื้อมมือมาหาบ้าง
ถ้าเธอว่างกดโทรฮัลโหลฉัน
ได้ยินเสียงเธอบ้างเป็นบางวัน
คงสุขสันต์เหมือนหมา ตรงหน้าเอย  ๚ะ๛  7/12/66


.

           แอบช้ำ

๏ คิดถึงเมื่อก่อน ที่ไม่ย้อนคืนมา
  เจ็บช้ำใจหนักหนา สุดแสนเศร้า
 เป็นพระพรหมสร้างใยรักให้เรา
หรือกรรมเก่าพาใจ ฉันไปพบเธอ

๏ รู้ทั้งรู้ว่าเรา ไม่ควรคู่กัน
  แต่ยังฝืนทุกวัน ฝันเสมอ
 แอบมองดูคู่เขาที่เราเจอ 
ผ่านน้ำตาที่เอ่อ อย่างกล้ำกลืน

๏ เห็นเธออยู่กับเขาไม่เคยห่าง
  ไม่มีเหลือช่องว่าง สำหรับคนอื่น 
 ต้องทนเจ็บโศกศัลย์ทุกวันคืน
เช็ดแก้มถอนสะอื้นช่างฝืนใจ ๚ะ๛

         ลาก่อนความรัก

๏ ลาก่อนความ รักเอ๋ยก่อนเคยมี
  ลาก่อนทุกความดี เคยมีหวัง
 ลาก่อนความ ทุกข์ที่สุมประดัง
ลาก่อนเพราะ ความหวังพังทลาย

 ๏ ลืมเถิดเรื่อง ดวงใจที่ไร้รัก
  ลืมเถิดใจเคยภักดิ์ แล้วแหนงหน่าย
 ลืมเถิดความ ฝันแสนปลื้มที่ลืมง่าย
ลืมเสียเถิดความหมาย ที่กลายอาดูร
 
๏ เธอมีความงามล้นมากคนรัก
  ฉันมีหัวใจภักดิ์ รักเทิดทูน
 เธอชอบความหรูหรา หาคนเกื้อกูล
ตัวฉันเลยต้องสูญ สิ้นศรัทธา

๏ ลาก่อนความ รักจากเธอคนดี
  ลาก่อนในชาตินี้  สิ้นเสน่หา
 ลาก่อนความ ฝันวิมานโสภา
ไปก่อนสิ้นชีวา ขอลาเอย ๚ะ๛

          ระกำใจ

๏ ส่องกระจกทีไรหัวใจเต้น
  เหลือบไปเห็น ข้อความน่าตระหนก
 ดวงตาชื้นชุ่มฉ่ำช้ำสะทก
มันเหมือนตกนรก ทรมานใจ

๏ มันเป็นตัวอักษรที่เธอเขียน
  ช่างพากเพียรบรรจงเพราะหลงใหล
 เขียนถึงคนรักเก่าเท้าความไป 
ที่เธอรักเกินใครเป็นนิรันดร์

๏ ใจเธอและใจเขา จนป่านนี้
  สองฤดีรักคงล่อง ลอยสวรรค์
 เธอคงจะเพลินใจ มีอะไรกัน 
น่าสุขสันต์ฉันสิเหงาเฝ้าอาวรณ์

๏ เธอคงกอดพรอดรักกับเขาอยู่
  แต่ที่รู้ เราตลอดต้องกอดหมอน
 ใจรำพึงถึงอกอุ่นเคยหนุนนอน
สะทกสะท้อนนอนช้ำระกำใจ ๚ะ๛

    ขาดฉันแล้วเธอจะรู้สึก

๏ ใจจริงฉัน ยังรักเธอเสมอ
  ถึงแม้เธอซ่อนกล มีคนอื่น
 คนรักจริง เจ็บช้ำต้องกล้ำกลืน
ผ่านวันคืนโดยซื่อพร้อมขื่อคา

๏ ฉันจึงจำตัดใจหลีกให้ห่าง
  เพราะเธอสร้างอุปเท่ห์เสน่หา
 แต่อวยพรให้เธอ ตลอดเวลา
แม้จะหมดคุณค่าเธอคลาไคล

๏ เมื่อขาดฉัน แล้วเธอจะรู้สึก
  ถ้าสำนึก เท่าทันคงหวั่นไหว
 เธอมิเคยห่วงหาและอาลัย
ถึงวันรักจากไปทำใจเอย ๚ะ๛

     ไหนคุณเคยบอกว่ารัก

๏ ไหนคุณเคยเอ่ยมาบอกว่ารัก
  คิดชมเชยใยพักแล้วเมินเฉย
 คุณลืมคำทำซะเหมือนละเลย
คำที่เคยเอ่ยเลือนช่างเลื่อนลอย

๏ ไหนคุณเคยบอกมาว่าจะรัก
  เทใจภักดิ์รักถนอมไม่ยอมถอย
 สุดท้ายคุณเปลี่ยนไปทิ้งให้คอย
ลืมทั้งร้อยถ้อยคำเคยพร่ำวอน

๏ ทำหัวใจฉันเพลินฝันเกินคิด
  เจอคำพูดดัดจริตคิดยอกย้อน 
 น้ำใจคุณช่างแย่ไม่แน่นอน
ทำเหมือนผีหลอกหลอนทุกตอนลวง

๏ ไหนคุณเคยเอยคำบอกว่ารัก
  ฉันก็เลยทึกทักจนรักร่วง
 ที่ทำคือมารยาคุณทั้งปวง
หาผลพวง รักที่ดีไม่มีเอย ๚ะ๛

         
           ลมจ๋า

๏ ลมเอยเจ้าหอบรักมาให้ใคร
  จงพัดกลับคืนไปเพราะใจหวั่น
 ข้ากลัวเหลือ เกินรักที่มีกัน
กลัวถึงวันเลิกราน้ำตานอง

๏ ลมเอยเจ้าหอบรักไปเถิดหนา
  หากพัดมาข้ากลัว ต้องมัวหมอง 
 กลัวรักลวงร้างราไม่มามอง 
กลัวรักที่หมายปอง อดชื่นชม

๏ กระแสลมแรง ไม่แสลงเท่าลมลวง
  โหมทุกข์ทั้งปวง ย้อนกลับมาทับถม
 พัดบาดใจเป็นรอยทุกข์ระทม
มีแต่ความขื่นขม เหมือนลมรวน

๏ ดวงใจข้าตรมแล้วลมเจ้าเอ๋ย
  อย่าเยาะเลย พัดไปไม่ต้องหวน
 ข้ายอมช้ำใจ สักคำไม่คร่ำครวญ
ลมจ๋าอย่าพัดทวน หวนมาเอย ๚ะ๛

    ลืมเสียเถิดอย่าคิดถึง

๏ ลืมเสียเถิดได้โปรดอย่าคิดถึง
  ลืมรสรักที่ซึ้ง ตรึงใจมั่น
 เพลงคิดถึงสะกิดใจไม่เว้นวัน
ฟังแล้วแสนตื้นตันต้องร้องไห้

๏ ลืมเสียเถิดคนดีว่ามีฉัน
  ลืมรักเคยเสกสรรแล้วหวั่นไหว
 จะคิดก็คิด จะพร่ำเพ้อทำไม
จะรักก็รักไป ทนกล้ำกลืน

๏ นึกเสียว่า ความหลังในครั้งนั้น
  เหมือนได้นอนหลับฝัน แล้วพลันตื่น
 มันอาจหวาน ลืมตัวแค่ชั่วคืน
มันอาจจะชื่น พอตื่นก็มลาย

๏ ลืมเสียเถิดอย่าถามเรื่องความหลัง
  ลืมรักที่เคยฝัง ใจไม่หน่าย
 บุญเราสอง ครองกันแค่เพียงกาย
จะมั่นหมายปองใจมิได้เอย ๚ะ๛

      ตัดใจไม่มาหา

๏ รู้ดีว่าอยู่ใกล้ หัวใจต้องรัก 
  ฉันกลัวจะอกหัก กลัวรักเก้อ
 ตัดใจไม่อยากพบ หลบหน้าเธอ 
กลัวเพ้อเจ้องมงาย วุ่นวายอารมณ์

๏ เพราะเธอสวย แสนดีและเพียบพร้อม
  ควรค่าแก่การถนอมให้เหมาะสม
 เกิดมามีความสุข ไร้ทุกข์ตรม
หวังชื่นชมสมเพชเวทนา

๏ เหมือนกามี ศักดิ์ด้อยดูต้อยต่ำ 
  มิอาจบินล่วงล้ำ เขตแดนฟ้า
 เคยเจ็บซับ เจ็บซ้อนซ่อนน้ำตา   
กินนอนหวาดผวา น้ำตาร่วงกราว
 
  ๏ สุดซาบซึ้งน้ำใจ หาใครเสมือน     
  ที่ติดตามเยี่ยมเยือน คอยถามข่าว
 เจียมตัวไม่ กล้าคอยเอื้อมสอยดาว     
โปรดหยุดอย่าเปื้อนคาว ของเศษคน ๚ะ๛

@ เธอ ผู้เป็น ที่รัก รับรู้ด้วย
เธอ ไม่ม้วย มอดไป จากใจฉัน
เธอ แท้คือ ทุกกาล ปราณชีวัน
เธอ อย่าตัด "ใยรัก"นั้น ฉัน! หวังจริง

        ในอ้อมกอด

๏ ในอ้อมกอดของพี่เคยมีเจ้า
  รสสัมผัสรุมเร้าเสน่หา
 รอยละมุนอุ่นเหลือเมื่อสบตา
สองเราชื่นชีวา นิทรากัน

๏ หรือในอ้อม กอดพี่คนดีเบื่อ
  จึงไม่เหลือ หนทางสู่สวรรค์
 นวลเนื้อนางหอมเหมือนกระแจะจันทร์
กลิ่นนางยังผูกพัน แม้ปันใจ

๏ ขาดเจ้าไป ใจพี่สุดกำสรวล
  กลิ่นแก้มเจ้าเนื้อนวล ชวนฝันใฝ่
 อ้อมแขนเขากอดเจ้า อยู่หนแห่งใด
โปรดกลับมาอยู่ใน อ้อมแขนพี่

๏ ในอ้อมกอดของพี่ ยินดีต้อนรับ
  คอยเจ้ากลับ มาอีกอย่าหลีกหนี
 อกของใครไหนเล่าเท่าพี่มี
รักในอ้อมกอดนี้ พร้อมพลีเอย ๚ะ๛

     ถามใจเธอดูก่อน

๏ ถามใจเธอดูก่อนอีกสักนิด
  ก่อนที่คิด รักฉันดีกว่าไหม
 ถามจนหมดข้อแม้ให้แน่ใจ
ค่อยบอกใหม่อีกทีจะมีกัน
 
๏ สำหรับฉันถามใจตัวเองแล้ว
  ไม่มีแววเปลี่ยนใจยังคงมั่น   
 แน่ใจว่ารักมากขึ้นทุกวัน   
เหมือนสวรรค์สุขใจยามได้เจอ

๏ พร้อมให้เธอ พิสูจน์หัวใจฉัน
  ได้ทุกเมื่อเชื่อวัน มั่นเสมอ
 ไม่มีอะไร หวั่นใจตรงที่เธอ
ฉันกลัวเก้อ เธออาจรักไม่จริง ๚ะ๛