รักที่เลือกไม่ได้

๏ ฉันเกิดมาก็เหมือนคนทั้งโลก
มีสุขโศก หัวใจปรารถนา
ฉันก็แค่ผู้หญิงธรรมดา
   มีเรื่องเสน่หา มีสายตามอง

๏ ฉันไม่รักผู้ชาย คนนี้สักหน่อย
แม้สักน้อย ไม่เคยตอบสนอง
แต่ฉันยอม ร่วมอยู่เป็นคู่ครอง
   เหมือนอยู่ในกรงทอง แต่นองน้ำตา

๏ โอ้รักที่ ตัวฉันไม่ได้เลือก
เหมือนได้เชือก สร้างบ่วงเสน่หา
คล้องรักที่แร้นแค้น แสนทรมา
   รักที่ฉันศรัทธา กลับมาไกล

๏ หวังว่าเธอ ที่ฉันฝันเคียงคู่
เธอโปรดจงรับรู้ ฉันสู้ไม่ไหว
เขาอาจพรากเพียงร่าง ฉันห่างไป
  แต่หัวใจ เป็นของเธอเสมอเอย ๚ะ๛



 

 แล้วเราจะรักกันได้อย่างไร

๏ แล้วเราจะ รักกัน ได้อย่างไร
เจ็บแปลบปวดหัวใจ อะไรอย่างนี้
ฉันเฝ้ารัก มอบให้ทั้งชีวี
   แต่คุณหาเคยมี  ความจริงใจ
 
๏ หรือเราต้องรักกัน ไปอย่างนี้
เจ็บปวดชอกช้ำฤดี สุขมีไหม
มีคนรักแล้วมาหลอก ฉันทำไม
   อย่าทำให้เฝ้ารัก พะวักพะวง

๏ เฝ้ารำพันวิงวอนจนอ่อนแอ
ฉันเลยต้องยอมแพ้ ยิ่งลุ่มหลง
แต่พันธะคุณมี ต้องซื่อตรง
ตัวฉันคง สำรองรักของคุณ

๏ แล้วเราจะรักกัน ได้อย่างไร
เจ็บปวดแสบหัวใจ ใครจะเกื้อหนุน
ชายมีแต่ กำไรไม่ขาดทุน
   ลูกผู้หญิงซิวุ่น ขาดทุนเอย  ๚ะ๛



 

       รักต้องห้าม

 ๏ ไยพระพรหม แกล้งฉันให้มาเจอ
รู้จักเธอ แต่เศร้ามีเจ้าของ
สุดจะเอ่ย ทำได้แค่เฝ้าแต่มอง
เพียงแรกรักใจต้อง พังทลาย

๏ มองเห็นกันค่ำเช้า บ้านเราอยู่เคียง
ยินสำเนียง ยลไปใจสลาย
เขามีคนร่วมอยู่ เป็นคู่กาย
ตัดใจยอมเดียวดาย เลิกหมายปอง

๏ ช้ำอะไรอย่างนี้ ที่เห็นชัด
ยามเขาโอบกอดรัด ร่วมสนอง
ยามเธอแนบคลอเคล้าเข้าประคอง
ฉันอยากเมินแต่ตามอง แล้วหมองใจ

๏ ไยพระพรหม แกล้งฉันให้มาเจอ
ปองรักเธอ เห็นกันแล้วหวั่นไหว
แต่ต้องห้าม รักเราเหมือนเผาไฟ
ร้อนเหมือนตกอยู่ใน อเวจี ๚ะ๛



 

  ความรักไม่รู้จบ

๏ ถึงจะอยู่ ต่างหล้าสุดฟ้าดิน
แม้ต้องสิ้นสิทธิ์รักหมดศักดิ์ศรี
แต่ใจฉันซื่อตรงยังคงมี
ความรักความภักดีไม่เว้นวาย

๏ ถึงโลกแตกแหลกเป็นผงธุลี
รักเต็มปรี่ ไม่สูญสิ้นสลาย
ชีพถูกฝังความรักยังไม่ตาย
เคียงคู่เธอมิคลาย ไม่ลืมเลือน

๏ ด้วยความรัก คงอยู่ไม่รู้จบ
แม้ผืนดินจะกลบ ไม่หลบเลื่อน
จะเนิ่นนานกี่วัน กี่ปีกี่เดือน
ดินฟ้าจะคล้อยเคลื่อน ยังรักเธอ

๏ ทุกทุกอย่าง ใจภักดิ์รักไม่ทิ้ง
ทุกทุกสิ่งใจสมัคร คือรักเสมอ
จะสมหวัง หรือพบความเพ้อเจ้อ
สิ่งที่ฉันอยากเจอ คือเธอเอย ๚ะ๛



 

   ชายหน้าซึม

 ๏ นี่ล่ะหรือโลกมนุษย์ แสนสับปลับ
  คนซื่อกลับ กลายเป็นน่าสงสาร
 ยิ้มระรื่น อกตรมใจซมซาน
โดนรอยยิ้มอันเบิกบาน ประหารตน

 ๏ ยกให้เธอหมดแล้วทั้งชีวิต
  แม้พลั้งผิด ไม่เคยนึกเกลียดสักหน
 ถ้าเธอหิว แม้อยากกินเนื้อคน
อย่ากังวล ฉันพร้อมจะยอมพลี

 ๏ แต่วันนี้ ใจเธอสร้างปัญหา
  มองไม่เห็นคุณค่า ชายคนนี้
 มองไม่เห็นความรัก ความภักดี
รักชั่วนาตาปี ไม่มีแคลนคลอน

 ๏ หากวันไหนได้ดีเธอมีโชค
  คนทั้งโลกคงร่วม ยินดีสลอน
 แต่วันไหนน้ำตา เปื้อนแก้มอ่อน 
จงแบ่งที่บนหมอน เผื่อฉันนอนเอย ๚ะ๛



 

 หนึ่งมิตรชิดใกล้

๏ ชื่นชีวันยามสนิทเราชิดใกล้
  แต่ไฉนเธอห่างมิต่างหนี
 มาหมดสิ้นน้ำใจมิใยดี
ลืมหมดสิ้นไมตรีความสัมพันธ์

๏ เริ่มจากตอนรู้จักกันคล้ายเพื่อน
  แต่ดูเหมือนเร้าใจจนไหวหวั่น
 ปล่อยให้รุมสุมทรวงมานานวัน
เปลี่ยนใจฉัน เป็นชักหลงรักเธอ

๏ ไม่เคยเผยความในหัวใจฉัน
  กลัวบอกกันวันใดทำใจเก้อ 
 เฝ้าแต่คอยแอบมองหลงละเมอ
ยามเมื่อเธออยู่ห่างเพราะต่างไป

๏ อยากบอกเธอช่วยเห็น ใจฉันหน่อย
  เพราะอย่างน้อย หนึ่งมิตรเคยชิดใกล้
 จะคู่ควรยืนเคียงเธอเพียงใด
สุดแต่ใจของเธอเสมอเอย ๚ะ๛



 

          ทาสรัก

   ๏ พี่รู้สึกตัวก็ สายเสียแล้ว
  ปักใจแน่แน่ว หลงรักเธอเสมอ
 ตกเป็นทาส เพ้อพร่ำคอยบำเรอ
ลุ่มหลงเพียงแต่เธอ กว่าผู้ใด

   ๏ จะห้ามจิต หยุดปลื้มให้ลืมรัก
  ลืมว่าใจเคยภักดิ์ เลิกรักใคร่
 ตัดมานานมิขาดอนาถใจ
เหมือนมีใย ยึดยุดสุดพรรณา

  ๏ ถ้าพี่รู้ว่าเธอ มีเจ้าของ
  คงหยุดปอง ตามใจปรารถนา
 ถ้ารู้เธอ มีคนเคียงกายา
คงเลิกมาหลงใหลใฝ่ละเมอ

  ๏ พี่รู้ตัว อยากหยุดก็สุดฝืน
  ใจกล้ำกลืน รักแต่เธอเสมอ
 ตกเป็นทาสสวาท ใต้เบื้องบาทเธอ
เฝ้าลุ่มหลงพร่ำเพ้อ รักเธอเอย ๚ะ๛



 

  พรุ่งนี้ไม่มีอะไรแน่

  ๏ เรารักกันวันนี้ดีกว่าเกลียด
  เผื่อพรุ่งนี้โลกละเอียด แหลกสลาย
 เธอและฉันพลันต้องสิ้นใจตาย
ก่อนขยับขยาย สายสัมพันธ์

  ๏ บอกรักกันวันนี้ดีกว่าเงียบ
  พรุ่งนี้จะเสียเปรียบ เรียบฝั่งฝัน
 มัวเชื่อ่งช้าพ่ายแพ้แก้ไม่ทัน
โดนหยิบชิ้นปลามัน วันนี้ไป

   ๏ พรุ่งนี้อาจ ไม่มีความถาวร
  เรื่องแน่นอน มั่นคงอยู่ตรงไหน
 ผ่านทิวาราตรีเมื่อมีใจ
วันนี้เราจะได้ อยู่ใกล้กัน

   ๏ เรารักกันวันนี้ย่อมดีกว่า
  เผื่อพรุ่งนี้วาสนาเราเหลือสั้น
 ยังเหลือช่วงเวลาที่ผูกพัน
มีรักได้สุขสันต์ ชั่ววันเอย ๚ะ๛